απόκρυφη ιστορία
Πώς τα πετυχαίνω κάθε φορά να διαβάζω την κατάλληλη στιγμή τα κατάλληλα βιβλία! Μια μεγάλη εβδομάδα τον Ξένο. Εκείνο το καλοκαίρι πάνω στο καράβι, περικυκλωμένη από την Τήνο, τη Σύρο και τη Μύκονο, τη Μεγάλη Χίμαιρα. Πριν από ένα ταξίδι στην Αγία Πετρούπολη τον Ντοστογιέβσκη. Αυτή τη φορά, τις μέρες του Πάσχα, έπιασα να δω τι πάει να πει Προκόπιος. Μα δεν επέλεξα κάποιο από τα εγκωμιαστικά και τιμητικά βιβλία του περί Βυζαντίου. Όταν έγραφε για να ευχαριστήσει το Βελισάριο, του οποίου ήταν ακόλουθος, όταν υπηρετούσε πιστά τα αιτήματα υστεροφημίας και τις παραγγελιές των αυτοκρατόρων, Ιουστινιανού και Θεοδώρας. Όχι. Αυτά τα μαθαίνεις και στο σχολείο. Ζήτησα να μου φέρουν από τα ράφια την Απόκρυφη Ιστορία. Ούτε είχα ιδέα πριν. Ένα βράδυ εκεί που περιπλανιόμουν στα κανάλια, πέτυχα ένα ντοκιμαντέρ σχετικό με την εποχή εκείνη, τα έργα και τις ημέρες του Ιουστινιανού. Πλησιάζει λοιπόν κάποια στιγμή με συνωμοτικό ύφος ο παρουσιαστής την κάμερα και δείχνει τούτο το μικρό βιβλίο. Διαβάζει δυο τρεις φράσεις και αφήνει το θέμα εκκρεμές. Τι έκανε λέει? Ο πατέρας της Θεοδώρας αρκουδιάρης στον ιππόδρομο? Η μάνα της παραδουλεύτρα στο τσίρκο κι οι μεγαλύτερες αδερφές της πρώτες στην πορνεία? Εκείνη από στριπτητζού στις παραστάσεις, φιλήδονη άνευ προηγουμένου, αδίστακτη κι αχόρταγη στα όργια, πρώτη κουμανταδόρισσα κι αφέντρα της αυτοκρατορίας? Έπεφταν οι διαταγές μαχαίρια. Θα σου κόψω τα γεννητικά όργανα. Θα σε μαστιγώσω στη ράχη μέχρι να λιποθυμήσεις. Σε καταδικάζω σε ανασκολοπισμό. Σε φυλακίζω στα μπουντρούμια ώσπου να σε τυφλώσει το σκοτάδι. Μμ..εσύ μ’ αρέσεις, θα σε ντύσω με χρυσάφι. Φτάνει τόσο, σε βαρέθηκα, θα στο πάρω πίσω τώρα, ψόφα στο κακό. Όποια ήταν σεμνή, ηθική, όμορφη, αριστοκράτισσα κι ορθόβυζη εξαφανιζόταν από προσώπου γης. Όποιος δεν της γέμιζε την τσέπη και δεν της έκανε τα κέφια, τραβιόταν στις εξορίες και τα βασανιστήρια. Ο Ιουστινιανός, αφελής και κουτοπόνηρος, άλλαζε τους νόμους καταπώς τον συνέφεραν. Ήθελε να παντρευτεί εταίρα κι επειδή απαγορευόταν, έσκισε τη νομοθεσία. Ξέντυνε όλους τους πλουσίους, ξάφριζε όλα τα ταμεία, κληρονομούσε τους πεθαμένους, δωροδοκούσε τους επιδρομείς, έχτιζε πάνω στη θάλασσα, άφηνε τον κόσμο χωρίς νερό, να πεθαίνει από την πείνα. Εκατό εκατομμύρια, λέει, άνθρωποι χάθηκαν από την ανικανότητα και τη βλακεία του. Είναι κι η Αγιά Σοφιά θα μου πεις. Έτερον εκάτερον. Αν και την επόμενη φορά που θα την επισκεφθώ, θα ‘χω πίσω απ’ το δέος κι ένα κάποιο τράβηγμα. Οι αυλοκόλακες του ‘λεγαν πως απ’ την αγιότητα, όταν περπατάει, δεν πατάει στη γη, μα αιωρείται. Οι σύμβουλοί του, εγκληματίες περιωπής. Οι αξιωματούχοι για να διοριστούν έπρεπε να αποδείξουν πρώτα πόσο φαύλοι και διεφθαρμένοι ήταν. Πρώτοι και καλύτεροι Βελισάριος κι Αντωνίνα. Όποιος δεν άρπαζε αρκετά, έπαιρνε δρόμο αγύριστο. Κι όλα στ’ όνομα του Θεού και της Ορθοδοξίας πάντα. Δε λέω άλλα. Απολαυστικό βιβλίο. Κουτσομπολίστικο μεν, λογοτεχνικό δε, πικάντικο και σκανδαλώδες. Βρήκα μέρες να το διαβάσω. Κι όμως, βρήκα μέρες. Βρήκα νύχτες. Δεν αλλάζει ο κόσμος. Τα ‘χω ξαναπεί και τα πιστεύω. Στη θέση αυτών των ιστορικών προσώπων που πια δεν υπάρχουν, θα βρεις αντιστοιχίες διάφορες, που ζουν και βασιλεύουν, δυστυχώς. Πίστεψε ό, τι θέλεις, εξάλλου τα περισσότερα έχουν διασταυρωθεί, αλλά και πάλι δεν έχει σημασία. Πρόκειται για μια κρυφή γωνιά ενός δωματίου, που αξίζει να τραβήξεις την κουρτίνα. Μετά φύγε και σκέψου τα δικά σου. Φτάνει με την ορθορεξία στα βιβλία. Ας διαβάσουμε και κάτι άλλο, τέλος πάντων. Ένα γλυκάκι πού και πού χρειάζεται, ένα πιπεράτο φαγητό. Φτιάχνει το κέφι, ξεκουράζει τη σκέψη, αλλάζει τα βλέμματα. Καλές βόλτες στις σελίδες, στα πάρκα, στις ηλιόλουστες μέρες, στα γλυκά βράδια, γενικότερα.
- η μάνα της ζαργάνας
- τέλος στη Ζυρίχη
Ααα, Ξένια, μην το χάσεις!! Αν σ’ ενδιαφέρει το Βυζάντιο, ένα παραπάνω. Καλή ανάγνωση!
Τρέχω να το αγοράσω και να στρωθω στο διάβασμα.
Αν και έχω διαβάσει αρκετά για το Βυζάντιο δεν γνώριζα την απόκρυψη ιστορία
Ανεξάρτητα από ό,τι έχει διαβάσει, ακούσει, πιστεύει ο καθένας, πρόκειται για μια ιστορία με εξαιρετικό ενδιαφέρον. Καλό βράδυ!
Όπως γράφει και ο διακεκριμένος συγγραφέας Diehl «η αυτοκράτειρα Θεοδώρα παρά την ευσέβειά της, είχε ελαττώματα και πάθη που δύσκολα συμβιβάζονται με το φωτοστέφανο των αγίων»!
Δεν χρειάζονται άλλα σχόλια!
Γεια σου, Νίκο Μ! Ευχαριστώ που πέρασες.
Κάτω η ορθορεξία στα βιβλία ! [και σε οτιδήποτε άλλο,επίσης]
Καλησπέρα, Weak! Εξουσία στα χέρια φαύλων, φωτιά στα πόδια αγαθών.
Ότι ο Ιουστινιανός δεν ήταν ανθρώπινο πλάσμα αλλά ήταν, όπως αναφέρθηκε, κάποιος δαίμονας ανθρωπόμορφος, θα μπορούσε κανείς να το αποδείξει σταθμίζοντας το μέγεθος των κακών που έκαμε στους ανθρώπους, γιατί η δύναμη του ανθρώπου που δρα φανερώνεται στο υπέρμετρο μέγεθος των πράξεών του.
Ναι, ναι, Sotiri, καλός είναι! 🙂
Διδακτικός, ενημερωτικός, αποκαλυπτικός και συναρπαστικός ο Προκόπιος δηλαδή
Κι ο Προκόπιος για να τολμήσει να γράψει την “απόκρυφη ιστορία” έπρεπε να περιμένει να φύγουν από τη ζωή και οι δύο, Ιουστινιανός και Θεοδώρα. Διαφορετικά, όπως ομολογεί ο ίδιος, κινδύνευε όχι μόνο εκείνος αλλά και ολόκληρο το σόι του. Ευχαριστώ για την παρέα, Frang!
Πραγματικά, “η ζωή μας κύκλους κάνει, φτάνει φτάνει, φτάνει..” ( μια μικρή παραλλαγή ενός παλιού και γνωστού τραγουδιού). Καλό βράδυ, Bon!
Ναι, envitec, άλλη κατάσταση..μένεις μ’ ανοιχτό το στόμα.
Ο αναγνώστης θα διαπιστώσει διαβάζοντας τον Προκόπιο οτι καμιά σχέση δεν έχει αυτό που νόμιζε πως είναι η ιστορία με τις ιστορικές πηγές από τις οποίες έχει γραφεί.
Το βιβλίο είναι στο σύνολό του συναρπαστικό και τραβάει το ενδιαφέρον, όχι μόνο για τις “πιπεράτες” λεπτομέρειες της ζωής των δυο, αμφιβόλου ηθικής, γυναικών (Αντωνία και Θεοδώρα), αλλά σε μεγάλο βαθμό για τους συνειρμούς που εγείρει εξ αιτίας της ομοιότητας των τότε συμβαινόντων με πολλά σημερινά τεκταινόμενα στην παγκόσμια πολιτική σκηνή.
Άμα διαβάσεις τα βιβλία Ιστορίας, γράφουν όλα “μέγας αυτοκράτωρ”… Πέρα απ’ αυτά, άφησε το κράτος με άδεια ταμεία με αποτέλεσμα να καταρρεύσει το σύμπαν για πολλές δεκαετίες…
Χαρακτηριστικό απόσπασμα απ’ το βιβλίο, πράγματι. Θα ‘λεγε κανείς πως συμπληρώθηκε η τετράδα. Χίτλερ, Μάο Τσετούνγκ, Στάλιν, Ιουστινιανός. Καλό βράδυ, Mike!
Πιο γρήγορα, νομίζω, θα μετρούσε κανείς τους κόκκους της άμμου όλου του κόσμου παρά όσους σκότωσε ο αυτοκράτορας αυτός