Θέdα

https://apopeirates.blogspot.com/

https://apopeirates.blogspot.com/

Πάνω που πας να πεις λιμνάζουνε τα ύδατα, χτυπάει το κουδούνι και κάποιος έρχεται δίχως προειδοποίηση να σ’ επισκεφθεί με σπουδαίο ρεγάλο. Το είδα και φούσκωσα από χαρά και περηφάνια, το βιβλίο μου σε χέρια άξια, ευφυή και ευγενικά, τι καλύτερο να ευχόμουν? Ο Θοδωρής Μπόνης γράφει στον “Εξώστη” για το “λ”, όπως πολύ ωραία το ονόμασε χαϊδευτικά μια αναγνώστρια του blog πριν από καιρό, και τα λέει τόσο ωραία που συγκινήθηκα. Ελπίζω να απολαύσετε όσο κι εγώ το άρθρο του (θα το βρείτε εύκολα στο παρακάτω λινκ) και τα λέμε πάλι σύντομα. Σας φιλώ, καλό απόγευμα! υγ. αυτήν την Πέμπτη και την Παρασκευή μετά τις 8.30 θα βρίσκομαι στο περίπτερο του λογοτεχνικού περιοδικού “ΕΝΕΚΕΝ”, στην έκθεση βιβλίου, στην παραλία της Θεσσαλονίκης ,για να τα πούμε από κοντά και φυσικά για να υπογράψω αντίτυπα του βιβλίου μου. Να είστε καλά, σας περιμένω με χαρά! http://www.exostispress.gr/Article/ta-mikroatiximata-pou-ginontai-eitiximata        

Ωραίο πράγμα τα όνειρα. Φτερό στην πλάτη. Πάντα ονειρεύομαι το αερόστατο. Από μικρό κορίτσι. Δεν ξέρω πότε κι αν τα καταφέρω. Ίσως σε κάποιο ταξίδι στην Καππαδοκία. Να ξυπνήσω, λέει, με το χάραμα και να πετάξω πάνω απ’ τα παράξενα ορεινά σχήματα με το φόβο πως θα γκρεμιστώ στην πιο μυτερή κορφή με το πρώτο άτσαλο φύσημα του ανέμου. Δεν ξέρω, αλήθεια. Ίσως κάποτε αποφασίσω να πάρω μέρος σ’ εκείνο το ξακουστό φεστιβάλ στην Ελβετία. Πάνω από τα καταπράσινα λιβάδια μ’ ένα χρωματιστό αερόστατο, ζωγραφισμένο με κόκκινα, μπλε και κίτρινα τρίγωνα, τετράγωνα και ρόμβους, να γράψω κύκλους και ζιγκ ζαγκ στον ουρανό κι ν’ ανεβώ πιο ψηλά απ’ όλους. Η τρελή Ελληνίδα βγήκε πρώτη, θα φωνάζουνε, θα γελάν και θα πειράζονται κι εγώ θα καμαρώνω με το παράσημο στο πέτο και θα ζεσταίνω τη ραχοκοκαλιά μου κάτω απ’ τη θεριεμένη φλόγα της νικηφόρας μπάλας. Με ποιο μπαλόνι, άραγε, θα καλπάσω τους φόβους και τις τύχες μου? Σε ποιο καλάθι θα κρεμάσω τα σακιά της άμμου? Ιδέα δεν έχω. Δε θέλω να έχω. Θέλω ένα πρωινό κάποιου φθινοπώρου, μόλις ξυπνήσω, να κοιτάξω απ’ το παράθυρο και να με περιμένει απ’ έξω μια ζαρωμένη γιγάντια φούσκα έτοιμη να τεντωθεί απ’ τη φωτιά,…